Από το βιβλίο του Ανδρέα Θρασυβούλου «Πρακτική Μελισσοκομία»,Θεσσαλονίκη 2001, Εκδόσεις Μελισσοκομική Επιθεώρηση, Νίκος Παππάς Εκμετάλλευση ανθοφοριών και μελιττοεκκρίσεων φθινοπώρου.- Πεύκο. Πευκοδάση εμβολιασμένα με τον εργάτη και με μεγάλη παραγωγή μελιτωμάτων βρίσκονται σε αρκετές περιοχές της χώρας και κύρια στην Εύβοια, Σκόπελο, Σκιάθο, Θάσο, Ζάκυνθο, Ρέθυμνο, Ρόδο, Χαλκιδική κ.α. Η εξάπλωσή του επεκτείνεται κατά μήκος των ακτών του Αιγαίου Πελάγους μέχρι τη Μ. Ασία.Η περίοδος που παράγονται οι μελιτώδεις εκκρίσεις είναι σταθερή από έτος σε έτος και μπορεί να προβλεφθεί με σχετική ακρίβεια σύμφωνα με τον πίνακα 1.
Πίνακας 1. Περίοδοι παραγωγής μελιτωμάτων από το πεύκο.| Περίοδος μελιτοέκκρισης | Παρατηρήσεις | | 1/3 - 15/4 | έντονη μελιτοέκκριση | | 15/6 - 30/8 | περιορισμένη μελιτοέκκριση | | 15/9 - 30/10 | έντονη και σταθερή μελιτοέκκριση |
- Ερείκης (Erica multipolyflora salisb) (σουσούρα). Η ερείκη αντίθετα με το πεύκο δίνει άφθονη γύρη και νέκταρ, βοηθά σημαντικά να εκτραφεί γόνος και να δυναμώσουν τα μελίσσια τα οποία ξεχειμωνιάζουν με επιτυχία. Το βασικό μειονέκτημα της ερείκης είναι ότι είναι επισφαλής πηγή τροφών για τις μέλισσες, δεν αποδίδει κάθε χρόνο και επηρεάζεται σημαντικά από παράγοντες περιβάλλοντος. Επίσης στην ερείκη οι εργάτριες γίνονται επιθετικές, λεηλάτριες και τα τσιμπήματα τους είναι οδυνηρά.Κατάλληλες συνθήκες για την ανθοφορία της ερείκης είναι ο βροχερός Αύγουστος, οι μέτριες θερμοκρασίες και οι δροσερές νύχτες.
- Ακονιζιά (Inula viscosa) Θάμνος με ζωηρά κίτρινα άνθη και προσφέρει άφθονη γύρη στις μέλισσες. Το φυτό είναι διαδεδομένο σ’ όλη τη χώρα όχι όμως σε μεγάλες εκτάσεις. Συναντιέται στα ρείθρα των δρόμων και σε μη καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Αλμυρίκι (Tamarix spp). Αυτοφυές και καλλωπιστικό δένδρο ή θάμνος που βρίσκεται σε παραθαλάσσιες περιοχές. Ανθίζει τον Νοέμβριο και προσφέρει κυρίως γύρη.
- Αρκουδόβατο (Smilax aspera L.). Αναρριχώμενο φυτό με άσπρα λουλούδια, συναντιέται στα πευκοδάση. Δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη από τον Αύγουστο έως και τον Οκτώβριο. Στηρίζει σημαντικά την εκτροφή γόνου σε μελίσσια που βρίσκονται στα πευκοδάση βοηθώντας έτσι στην καλύτερη εκμετάλλευση των φθινοπωρινών μελιτωμάτων αλλά και στην ανανέωση του πληθυσμού. Οι βροχές την περίοδο αυτή ευνοούν την ανθοφορία του φυτού Κισσός (Hedera helix). Δίνει αποκλειστικά γύρη που είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τη διατήρηση του γόνου στα πευκοδάση το φθινόπωρο. Τα φυτά του κισσού είναι ιδιαίτερα ανθεκτικά και ζουν πολλά χρόνια
- Κουμαριά (Arbutus unedo). Θάμνος που βρίσκεται σχεδόν σ’ όλη τη χώρα. Αρχίζει την άνθισή του από τα μέσα Νοεμβρίου και συνεχίζει όλο το Δεκέμβριο. Τα μελίσσια που εκμεταλλεύονται την ανθοφορία της κουμαριάς επεκτείνουν σημαντικά το γόνο τους και δυναμώνουν.Το αποθηκευμένο στις κηρήθρες μέλι κουμαριάς έχει υψηλά ποσοστά υγρασίας λόγω προχωρημένης εποχής και μεγάλη φυσική περιεκτικότητα σε ζύμες με αποτέλεσμα, μερικές φορές να ξινίζει εύκολα και να προκαλεί δυσεντερίες στις μέλισσες.
- Κρόκος (Crocus sativus). Δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη το Σεπτέμβριο- Οκτώβριο. Καλλιεργείται στην Κοζάνη, στα Γρεβενά στη Δράμα και λιγότερο σ’ άλλες περιοχές της χώρας.
- Μουσμουλιά (Mespilus japonica). Ανθίζει τους χειμερινούς μήνες (Νοέμβριο-Δεκέμβριο). Είναι από τα λίγα ανθισμένα δένδρα αυτή την εποχή. Βοηθά σημαντικά τα μελίσσια στο ξεκίνημά τους με την άφθονη γύρη που παρέχει αλλά και με το νέκταρ. Πολύκομβος (Polygonum spp). Συνεχίζει την ανθοφορία του σε σιταροχώραφα που δεν κάηκε η καλαμιά. Βοηθά ιδιαίτερα στο δυνάμωμα των μελισσιών με την άφθονη γύρη που παρέχει.
- Χαρουπιά (Ceratonia siliqua L.) Ανθίζει το Σεπτέμβριο δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη. Μελίσσια που βρίσκονται σε περιοχές με πολλά χαρουπόδενδρα ανανεώνουν τον πληθυσμό τους και εισέρχονται στο χειμώνα με νεαρές μέλισσες.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου