Τα είδη μελιού είναι τα εξής

Θυμαρίσιο: Κρυσταλλώνει σε 6-18 μήνες. Είναι το μέλι που πιάνει τη μεγαλύτερη τιμή καθώς έχει επικρατήσει στην αγορά.
Πορτοκαλιάς: Κρυσταλλώνει σε 1-2 μήνες και γίνεται ασπριδερό.
Ηλίανθου: Κρυσταλλώνει σε 1-2 μήνες και γίνεται κιτρινωπό.
Ερείκης: Κρυσταλλώνει σε 1-2 μήνες και γίνεται κοκκινωπό.
Καστανιάς: προέρχεται από ανάμειξη μελιτώματος με νέκταρ. Εχει έντονο άρωμα και κρυσταλλώνει σε 1,5 με 2 χρόνια.
Βαμβακιού: Κρυσταλλώνει γρήγορα σε 1-2 μήνες και γίνεται ασπριδερό.
Ακακίας: Κρυσταλλώνει μετά τους 12 μήνες.
Πευκόμελο: Το 65% της συνολικής παραγωγής στην Ελλάδα. Δεν είναι ιδιαίτερα γλυκό, έχει χαμηλή συγκέντρωση ζαχάρων, δεν κρυσταλλώνει.
Ελάτης: Θεωρείται από τα καλύτερα μέλια και παραμένει ρευστό.

ΓΙΑ ΕΝΥΔΑΤΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ..ΜΕ ΜΕΛΙ.

Συνήθως οι αγκώνες και τα γόνατα είναι τα πιο αφυδατωμένα σημεία του σώματός μας. Για το λόγο αυτό χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα, ώστε... το δέρμα να διατηρεί τα φυσιολογικά επίπεδα της υγρασίας του.

Η λύση για να τα ενυδατώσετε είναι απλή και βρίσκετε στην κουζίνα σας. Μάθετε πώς θα φτιάξετε ένα σπιτικό φυσικό scrub από μέλι και ζάχαρη για αξεπέραστη απαλότητα.

Υλικά:

2 κουταλιές της σούπας μέλι

2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη

Λίγο νερό

Εκτέλεση: Ανακατέψτε καλά τα υλικά σε ένα μπολ. Στη συνέχεια, κάντε απαλό μασάζ στα σημεία που είναι αφυδατωμένα και άγρια, όπως είναι οι αγκώνες και τα γόνατα. Τέλος, ξεπλύνετε με χλιαρό νερό και απολαύστε βελούδινο δέρμα! 

 πηγη/ Tromaktiko

ΒΑΡΡΟΑ (ψειρα) ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΜΕ ΑΧΝΗ

Κατα καιρους ειχα τύχει σε κουβεντες με μελισσοκομους για αχνη σκετη,
που εβαζαν στα μελισσια για να πέφτει η βαρροα.
Δεν εχω βαλει εγω προσωπικα μεχρι που ενας κυριος εστειλε ενα μηνυμα 
απο την Ιταλια και επεμενε να δω.

Στα βιντεο που θα δειτε,φαίνεται η βαρροα να κολλάει στα ποδια της η αχνη
και να μην μπορει να ανεβει παλι πανω στα τελλαρα.
Δεν μπορω να ξερω κατα ποσο μεγαλο ποσοστό ή μικρο ειναι αποτελεσματικο,
αλλα δεν χανουμε και τιποτα να δοκιμασουμε.

Δειτε ....

Δειτε και εδω αποτελεσματα https://www.youtube.com/watch?v=sNMn663BvLc

Οπως επίσης και εδωhttps://www.youtube.com/watch?v=z2mqPkwbGZo

Το εχει κανει καποιος σε τακτικο χρονο??

Και ποια ειναι τα αποτελεσματα??

Χειμώνας - Πρώιμες

Χειμώνας-Εκμετάλλευση πρώιμων ανθοφοριών. 

Οι πρώιμες ανθοφορίες βοηθούν σημαντικά στην ανάπτυξη του μελισσιού. Οι συλλεγόμενες τροφές είναι απαραίτητες για την εκτροφή του γόνου και την ενίσχυση των αποθεμάτων μελιού που έχουν εξαντληθεί. 

• Αγριοράδικο (Taraxacum officinalis Weber) Αυτοφύεται σε ακαλλιέργητους αγρούς  και σε λιβάδια. Δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη ακόμη και σε χαμηλές θερμοκρασίες περιβάλλοντος και έχει παρατεταμένη ανθοφορία. Η άνθηση του σηματοδοτεί την έναρξη εκτροφής γόνου στα μελίσσια. Οι μέλισσες συλλέγουν μεγάλη ποσότητα γύρης από το αγριοράδικο μολονότι η θρεπτική της αξία είναι μειωμένη γιατί στερείται των βασικών αμινοξέων βαλίνη και ισολευκίνη (Lopene & Cohen 1987).
• Αμυγδαλιά (Prunus dulcis (Myller) D.A. Webb). Οι πρώιμες ποικιλίες αμυγδαλιάς ξεκινούν την άνθησή τους από τα τέλη Ιανουαρίου, ενώ οι όψιμες λίγο αργότερα (μέχρι και τον Μάρτιο). Το νέκταρ και η γύρη της αμυγδαλιάς βοηθούν ιδιαίτερα στην ανάπτυξη των μελισσιών, μετά όμως το τέλος της ανθοφορίας της, πρέπει να απομακρυνθούν αμέσως από τους αμυγδαλεώνες γιατί αρχίζουν ψεκασμοί με φυτοφάρμακα. Η ανθοφορία της αμυγδαλιάς είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για την ανάπτυξη αλλά και για την επιβίωση των μελισσιών που αδυνάτισαν το φθινόπωρο στα πευκοδάση. Η άφθονη γύρη που παρέχει βοηθά στην παραγωγή γόνου και ανανέωση του πληθυσμού.  H ανθοφορία της κρύβει κινδύνους. Λόγω του εκτρεφόμενου γόνου και της δραστηριότητας τω μελισσών οι τροφές καταναλίσκονται γρήγορα και μια ξαφνική παγωνιά πιθανό να φέρει το μελίσσι στα πρόθυρα της λιμοκτονίας.  Συνήθως δεν αποθηκεύεται μέλι από την αμυγδαλιά γιατί χρησιμοποιείται σχεδόν αποκλειστικά για την παραγωγή γόνου. Σε ιδιαίτερα όμως καλές χρονιές μερικά δυνατά μελίσσια καταφέρνουν και ‘περισσεύουν’ μέλι στους μελιτοθαλάμους. Το μέλι της αμυγδαλιάς πιθανόν να πικρίζει.  
• Ανοιξιάτικο ρείκι (Erica arborea L.). (Ρείτζι, ερείκι, ρείχη κ.ά.). Η ανθοφορία του φυτού ξεκινά νωρίς το Φεβρουάριο από τα χαμηλά και ζεστά μέρη και κλιμακώνεται μέχρι και τον Ιούνιο στα υψηλότερα και οψιμότερα μέρη. Μερικές χρονιές παρουσιάζεται και όψιμη ανθοφορία του φθινοπωρινού ρεικιού (σουσούρας) το Δεκέμβριο ή Ιανουάριο. Μελίσσια που μεταφέρονται στην όψιμη αυτή ανθοφορία, βοηθιούνται σημαντικά στην ανάπτυξή τους. Όταν τα μελίσσια που συλλέγουν εντατικά γύρη από το ανοιξιάτικο ρείκι αναγκαστούν να περιοριστούν στην κυψέλη τους για μερικές ημέρες, λόγω ξαφνικής επιδείνωσης των καιρικών συνθηκών, πιθανό να παρουσιάσουν δυσεντερίες (ευκοίλιες). Η κατάσταση αντιμετωπίζεται με τροφοδότηση των μελισσιών με σιρόπι στο οποίο προστίθεται 1% αλάτι και μετάγγισή τους σε καθαρές απολυμασμένες κυψέλες. 
• Ασφόδελος (Asphodelus spp.).Σφεντυλιά, σπερδούκλια, ασπουραδουκλά, σφορδαλές, ακαρόνι, άρβηκας κ.ά. Είναι ετήσιο αυτοφυές φυτό, συναντιέται ως ζιζάνιο στους βοσκότοπους σε ημιορεινές, πεδινές και προσήλιες περιοχές, χρησιμοποιείται και ως καλλωπιστικό. Για τις μέλισσες είναι πολύ χρήσιμο, κυρίως για το νέκταρ του. Διατηρεί τα ασπρορόδινα άνθη του στο μακρύ ανθοφόρο στέλεχος για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ανθίζει από το Φεβρουάριο 
• Βερικοκιά (Prunus armeniaca L.) Kαϊσιά. Η πρώιμη ποικιλία Επιδαύρου ανθοφορεί από τα μέσα Φεβρουαρίου μέχρι και μέσα Μαρτίου, ενώ οι οψιμότερες ποικιλίες Μπεμπέκον, Liozet κ.ά. ανθοφορούν από τον Φεβρουάριο μέχρι το Μάρτιο. Καλλιεργείται σε μεγάλες εκτάσεις και έχει πλούσια και παρατεταμένη ανθοφορία. Η μεγάλη περίοδος άνθησης οφείλεται στη παρουσία πολλών ποικιλιών με διαφορετική εποχή άνθησης αλλά και ανομοιομορφία στην άνθηση του ιδίου δένδρου ή της ιδίας ποικιλίας (Τσέλιος, 1988).  Η βερικοκιά βοηθά σημαντικά στην ανάπτυξη των μελισσιών με την άφθονη γύρη και το νέκταρ που παρέχει. Η μεγάλη προσφορά της καλλιέργειας στην μελισσοκομία περιορίζεται από ψεκασμούς εντομοκτόνων που γίνονται μετά την ανθοφορία των πρώιμων ποικιλιών. 
• Δενδρολίβανο (Rosmarius officinalis). H άνθησή του επεκτείνεται από τον Σεπτέμβριο μέχρι τα μέσα Μαίου. Δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη και βοηθά τα μελίσσια στο κρίσιμο στάδιο της ανάπτυξής τους. Οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες δεν επηρεάζουν την ανθοφορία του φυτού.  
• Λεύκη (Populus spp). Στα διάφορα είδη λεύκης παρασιτούν οι αφίδες Pterocomma populeum, Chaltophorus spp και άλλες που δίνουν εκμεταλλεύσιμη ποσότητα μελιτώματος από το Φεβρουάριο ίσως και αργότερα. Σε συνδυασμό με άλλα φυτά που δίνουν γύρη βοηθά στη ανάπτυξη των μελισσιών. 
• Ξυνάκι (Oxalis spp) Ξυνήθρα, οξαλίδα, αγριολάπαθο. Οι μέλισσες συλλέγουν άφθονη γύρη και νέκταρ από το ξυνάκι  κυρίως τις πρωινές ώρες. Η ανθοφορία ξεκινά από τα μέσα του χειμώνα γεγονός που βοηθά τη γρήγορη ανάπτυξη των μελισσιών. 
• Φουντουκιά (Corylus spp). Μολονότι ανεμόφιλο δένδρο δίνει ενωρίς από τον Ιανουάριο μέχρι το Φεβρουάριο άφθονη γύρη την οποία συλλέγουν οι μέλισσες. Εάν δεν υπάρχουν στην περιοχή νεκταρογόνα φυτά τα μελίσσια πρέπει να τροφοδοτούνται διεγερτικά με σιρόπι.
• Το έλεγξε ο/η Μάνθος Ματθιόπουλος 

Ανθοφορίες Άνοιξης

Εκμετάλλευση ανθοφοριών της άνοιξης

Η άνοιξη χαρακτηρίζεται από αφθονία φυτών σε άνθηση που βοηθούν στην ανάπτυξη του μελισσιού και δίνουν την πρώτη παραγωγή. 

• Αγριοβερυκοκκιά. (Prunus pseudarmeniaca). Θάμνος με άνθη λευκά, δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη τον Απρίλιο-Μάιο. Αγριόβικος (Vicia spp) Καβαλλαριά. Δίνει άφθονο νέκταρ από ανθικά και εξωανθικά νεκτάρια. Αρκετά σημαντικό μελισσοκομικό φυτό περιορίζεται όμως από τα ζιζανιοκτόνα. Με συνθήκες ήπιου χειμώνα και βροχερής άνοιξης κλιμακώνει την ανθοφορία από το τέλος του χειμώνα έως και το καλοκαίρι (Τσέλιος, 1996β). Είναι φυτό ευαίσθητο στους παγετούς. 
• Αγριοκορομηλιά (Prunus spinosa) Tσαπουρνιά. Θάμνος ακανθώδης με άσπρα άνθη που συναντάται σε θαμνώδη δάση. Ανθίζει το Μάρτιο-Απρίλιο και δίνει περισσότερο γύρη και λιγότερο νέκταρ. 
• Αγριοτρίφυλα (Trifolium spp). Υπάρχουν αρκετά είδη, σχεδόν όλα δίνουν άφθονο νέκταρ. Τα αγριοτρίφυλα απαιτούν πολλές βροχές για να αποδώσουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους.  
• Αγριοφασκομηλιά. (Cistus salviaefolius). Δίνει άφθονο νέκταρ και το παραγόμενο μέλι είναι αρωματικό.. 
• Aκακία (Robinia pseudoacacia) H ακακία είναι πολύ διαδεδομένο δέντρο, αυτοφυές σε χέρσα εδάφη και σε ρεματιές, αλλά και καλλωπιστικό που συχνά συναντιέται σε δεντροστοιχίες δρόμων, αυλές σπιτιών και σε δασικές εκτάσεις. Η άνθισή της αρχίζει από 5-10 Μαίου, διαρκεί κατά μέσο όρο 5-6 μέρες. Είναι ευαίσθητο δένδρο στις καιρικές συνθήκες. Η βροχή και ο δυνατός ξηρός άνεμος στην ανθοφορία σταματά τη νεκταροέκκριση. Μόνο το 20% του διαθεσίμου νέκταρος αξιοποιείται από τις μέλισσες. Οι σβόλοι γύρης που συλλέγουν οι μέλισσες από την ακακία είναι μικροί. Δίνει ανοιχτόχρωμο μέλι που δύσκολα κρυσταλλώνει. 
• Ανεμώνες (Anemone spp). Πολυετές φυτό με άνθη κυανά, ερυθρά ή λευκά. Συναντάται σε χέρσες εκτάσεις. Ανθίζει από Φεβρουάριο μέχρι Μάιο δίνει άφθονη γύρη και μερικές φορές νέκταρ. 
• Ακτινιδιά (Actinidia chinensis Planch). Δίνει αποκλειστικά γύρη γι’ αυτό τα μελίσσια πρέπει να τροφοδοτούνται διεγερτικά με σιρόπι (1:1) για να διατηρηθεί η ωοτοκία της βασίλισσας.
•  Aνοιξιάτικο πεύκο. Μελιτώδεις εκκρίσεις από το έντομο Marchalina helenica τον Μάρτιο και Απρίλιο. Οι μέλισσες συλλέγουν αρκετές ποσότητες μελιτώματος και γίνεται ο  πρώτος τρύγος στα πευκοδάση. Το ανοιξιάτικο πευκόμελο διαφέρει στα οργανοληπτικά και φυσικοχημικά χαρακτηριστικά από το φθινοπωρινό πευκόμελο (Θρασυβούλου και Μανίκης, 1990)
• Αφάνα (Genista acanthoclados)
• Aχινοπόδα. Θάμνος με κίτρινα άνθη, δίνει νέκταρ και γύρη το Μάιο-Ιούνιο. . Βερβερίς (Berberis vulgaris) Aξάγκαθα. Ψηλός θάμνος με αγκάθια και κίτρινα άνθη. Είναι αυτοφυές, καλλιεργείται όμως και σε κήπους και πάρκα ως καλλωπιστικό. Ανθίζει τον Απρίλιο-Ιούνιο, δίνει άφθονο νέκταρ.
• Βερβερίς (Berberis cretica) Τρικοκιά, σταφύλι βλάχικο. Χαμηλός θάμνος με άνθη κίτρινα, συναντάται σε άγονους τόπους και παράγει άφθονο νέκταρ τον Απρίλιο έως Ιούνιο. 
• Βερυκοκκιά (Prunus avium L.). Δίνει άφθονη γύρη και νέκταρ που προσελκύουν αρκετά τις μέλισσες. 
• Βίκος (Vicia sativa) Δίνει νέκταρ από ανθικά και εξωανθικά νεκτάρια. Είναι αρκετά σταθερή πηγή νέκταρος, δεν επηρεάζεται από παράγοντες περιβάλλοντος. 
• Βυσσινιά (Prunus cerasus L.). Έχει νέκταρ μέτριο σε ζάχαρα (15-4%) και γύρη που προσελκύει τις μέλισσες. 
• Δάφνη (Laurus nobilis).Βάγια. Καλλιεργείται σε κήπους και πάρκα ως θάμνος ή μικρό δέντρο. Βρίσκεται επίσης και σε άγρια κατάσταση, κύρια σε χαράδρες που σκιάζονται. Ανθίζει το Μάρτιο-Απρίλιο, δίνει άφθονη γύρη και νέκταρ. 
• Δαμασκηνιά (Prunus domestica L.) Η συγκέντρωση υδατανθράκων στο νέκταρ των διάφορων ποικιλιών δαμασκηνιάς κυμαίνεται από 6% μέχρι 40% γι αυτό και η προσέλκυση των μελισσών στα άνθη της εξαρτάται από την ποικιλία. Η γύρη της δαμασκηνιάς δεν προσελκύει ιδιαίτερα τις μέλισσες. 
• Θρούμπι (Saturela thymbra L) Θρύμπη, ριγανούλα, άγριο τσάι κατσιδόχορτο. Θάμνος που μοιάζει με θυμάρι. Ανθίζει το Μάιο και Ιούνιο και η ανθοφορία του κρατά γύρο στον ένα μήνα. Πολύτιμο μελισσοκομικό φυτό δίνει γύρη και νέκταρ, καλύπτει το ΄κενό΄ μέχρι την έναρξη ανθοφορίας του θυμαριού. Ο υγρός και ζεστός καιρός στη διάρκεια της ανθοφορίας αυξάνει τη νεκταροέκκριση.  
• Εσπεριδοειδή (Citrus spp) Τα εσπεριδοειδή, με κύριο αντιπρόσωπο την πορτοκαλιά (Citrus aurantium), αποτελούν μία σημαντική πηγή νέκταρος για την παραγωγή μελιού. Η ανθοφορία κρατά περίπου 3 εβδομάδες και είναι λιγότερη αποδοτική σε παράκτιες περιοχές. Το μέλι πορτοκαλιάς είναι έντονα αρωματικό, ανοικτού χρώματος, κρυσταλλώνει πολύ γρήγορα και αποτελεί το 10% περίπου της συνολικής ετήσιας παραγωγής. Τα εσπεριδοειδή καλλιεργούνται κυρίως στην Ήπειρο, Πελοπόννησο, την Κρήτη και σε άλλα νησιά. Η ανθοφορία της πορτοκαλιάς, συνήθως τον Απρίλιο, συμπίπτει με την ανάπτυξη του μελισσιού με αποτέλεσμα να μην αποθηκεύεται μεγάλη ποσότητα μελιού. Είναι απαραίτητη η εφαρμογή μεθόδων για την πρώιμη και γρήγορη ανάπτυξη των μελισσιών και εφαρμογή μεθόδων αποφυγής της σμηνουργίας. 
• Η Μανταρινιά (Citrus nobilis) και η Λεμονιά (Citrus limon) ανθίζουν συνεχώς καθόλη τη διάρκεια του έτους δίνουν νέκταρ που βοηθά στην ανάπτυξη των μελισσιών όχι όμως και για τη δημιουργία αποθεμάτων.  Κατά την ανθοφορία των εσπεριδοειδών υπάρχει το πρόβλημα των ψεκασμών με φυτοφάρμακα τα οποία προκαλούν ζημιές στις μέλισσες.  
• Κερασιά (Prunus avium L.). Έχει νέκταρ πλούσιο σε ζάχαρα (20-60%) και άφθονο σε ποσότητα. Η ποικιλία και οι εδαφοκλιματικοί παράγοντες επηρεάζουν την ποιότητα και την ποσότητα του νέκταρος. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου οι μέλισσες μαζεύουν ταυτόχρονα γύρη και νέκταρ από τα άνθη της κερασιάς.
• Κουκιά (Vicia faba) Νεκταρογόνο. Παράγει επίσης και άφθονο μελίτωμα από εξωανθικά νεκτάρια και από αφίδες που την παρασιτούν.  
• Κουτσουπιά (Cercis siliquastrum). Δέντρο του Ιούδα, πασχαλιά. Δέντρο ή θάμνος με ροδόχρωμα άνθη, καλλιεργείται ως καλλωπιστικό, δίνει νέκταρ το Μάιο μέχρι τον Ιούνιο. Αρκετά καλό μελισσοκομικό φυτό. 
• Λαδανιά (Cistus spp.) Κουνουκλιά, κίστο, αγγίσαρος. Αυτοφυές φυτό που δίνει άφθονη και καλής ποιότητας γύρη. Τα φορτία γύρης που συλλέγει και μεταφέρει η μέλισσα στη κυψέλη της είναι ιδιαίτερα μεγάλα. 
• Σινάπι (Sinapis nigra). Οι μέλισσες πετούν το φυτό κυρίως τις πρωινές ώρες και συλλέγουν γύρη ή νέκταρ. Η ανθοφορία του επεκτείνεται για μεγάλη χρονική περίοδο και βοηθά σημαντικά τα μελίσσια όταν σταματούν οι άλλες ανθοφορίες. Το μέλι σιναπιού κρυσταλλώνει πολύ γρήγορα. 
• Μηλιά (Malus pumila Miller). Η ποσότητα και η ποιότητα νέκταρος της μηλιάς διαφέρει από ποικιλία σε ποικιλία. Το άφθονο και πλούσιο νέκταρ της (25-55%) προσελκύει τις μέλισσες. 
• Nεραγκούλες (Ranuculus arvensis) Φυτό ποώδες με μικρά ωχροκίτρινα άνθη, ζιζάνιο των σπαρτών. Ανθίζει Απρίλιο μέχρι Ιούνιο και δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη. 
• Ονοβρυχίδα (Onobrychis viciafolia) Νεκταρογόνο, γυρεογόνο. 
• Παπαρούνα (Papaver rhoeas) Δίνει άφθονη γύρη μαύρου χρώματος για μεγάλο χρονικό διάστημα. 
• Παλιούρι (Paliourus spp.) Αυτοφυής θάμνος με λεπτά κλαδιά που ξεκινούν από το έδαφος και φθάνουν σε ύψος μέχρι 5 περίπου μέτρα. Συναντάται σε χέρσα εδάφη ιδιαίτερα της Β. Ελλάδας και θεωρείται από τα σημαντικότερα μελισσοκομικά φυτά. Τα άνθη του είναι κίτρινα μικρού μεγέθους που παράγουν πολύ νέκταρ και γύρη εξαιρετικής ποιότητας. Για πολλούς μελισσοκόμους οι βασίλισσες που παράγονται σε ανθοφορία παλιουριού είναι εξίσου καλές με εκείνες που παράγονται στην καστανιά και στη σουσούρα. Είναι ευαίσθητο στη βροχή και στο δυνατό ξερό άνεμο (Τσέλλιος1996).
• Πυράκανθος (Pyracantha cossinea) Θάμνος αειθαλής με αραιά αγκάθια και πολυάριθμα λευκά άνθη, δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη το Μάιο. Σε πρώιμες χρονιές και θερμά κλίματα η ανθοφορία του ξεκινά νωρίτερα (Τσέλιος, 1996β). 
• Σμυρνιά ή αλογοθύμαρο (Anthylus hermaniae) Χαμηλός θάμνος 50-60 εκ. ύψος με κίτρινα ευωδιαστά άνθη, ιδιαίτερα ελκυστικός για τις μέλισσες. Ανθίζει το δεύτερο 15νθήμερο του Μαίου και έχει ανθεκτική ανθοφορία στις καιρικές μεταβολές. Το νέκταρ του φυτού το οποίο είναι κίτρινο χρωματίζει το κερί και όλες οι κηρήθρες της κυψέλης παίρνουν μια ελαφρά κίτρινη απόχρωση. Η ανθοφορία της παρατείνεται σε όψιμα μέρη και τον Ιούνιο.
• Σφουρδάκλα (Figaria grandiflora) (ζοχαδόχορτο). Πολυετές κονδυλόριζο φυτό με μεγάλα κίτρινα άνθη, ζιζάνιο των σπαρτών. Ανθίζει το Γενάρη μέχρι τον Μάιο και δίνει γύρη και νέκταρ. Τραγάνγκανθο (Astragalus graecus) Νεκταρογόνο. 
• Τρικοκιά (Crataegus oxycanta)(μουρτζιά). Θάμνος, ακανθώδης, συναντάται σε δάση και θαμνώδεις εκτάσεις. Ανθίζει τον Απρίλιο-Μάιο, δίνει άφθονο νέκταρ, άριστης ποιότητας. 
• Φακελωτή. (Phacelia tanacetifolia) Είναι φυτό που εύκολα προσαρμόζεται στις κλιματικές συνθήκες της χώρας μας. Αν μάλιστα υπάρχει και δυνατότητα για άρδευσή της τότε είναι ικανή να εξελιχθεί σε πολύ αποδοτικό μελισσοκομικό φυτό. Είναι απαιτητικό σε λίπανση αζώτου, φωσφόρου και καλίου. Η άνθησή του διαρκεί 4-6 βδομάδες, παρέχει άφθονο και πλούσιο νέκταρ καθώς επίσης και γύρη. Σε πειράματα που έγιναν στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/νίκης (Μακρή και συν. 1991, Θρασυβούλου και συν. 1993), βρέθηκε ότι η φακελωτή πρέπει να σπέρνεται μέχρι τον Απρίλιο για να δώσει ομοιόμορφη και πλούσια ανθοφορία. Σπορά φακελωτής που γίνεται μεταξύ Μαίου και Ιουλίου παρουσιάζει ανομοιομορφία στην ανθοφορία, έχει λιγοστά άνθη, περιορισμένο νέκταρ και δεν προσελκύει ιδιαίτερα τις μέλισσες. Σπορά μετά τα μέσα Ιουλίου, δίνει φυτά που δεν ανθίζουν την ίδια χρονιά, παραμένουν πράσινα καθ’ όλη τη διάρκεια του χειμώνα και ανθίζουν ομοιόμορφα μόλις ανέβουν οι θερμοκρασίες την προσεχή άνοιξη
• Το έλεγξε ο/η Μάνθος Ματθιόπουλος

Πρόληψη και καταστολή σμηνουργίας

Πριν λίγες μέρες μιλάγαμε για τις σμηνουργίες και το τι τις προκαλεί.
Εδώ πρέπει να πω ότι δεν σμηνουργούν όλες τις χρονιές με τον ίδιο τρόπο τα μελίσσια.
Μερικές χρονιές σμηνουργούν όλα τα μελίσσια του μελισσοκομείου μας, μερικές τα μισά ενώ ορισμένες χρονιές δεν σμηνουργεί κανένα. 

Θέλω να πω ότι όλα εξαρτώνται από την νεκταροέκκριση της άνοιξης σε πρώτο βαθμό και σε δεύτερο βαθμό από τους χειρισμούς που κάνει ο μελισσοκόμος.
Όσον αφορά την νεκταροέκκριση, αυτή εμείς δεν μπορούμε να την ελέγξουμε γι αυτό την προσπερνάμε ευχόμενοι όμως να υπάρχει πολύ νέκταρ κι ας σμηνουργούν όσο θέλουν αυτά.


Όμως όσον αφορά τους χειρισμούς του μελισσοκόμου που κι αυτοί παίζουν μεγάλο ρόλο στην σμηνουργία, αυτούς πρέπει να τους δούμε με προσοχή και να επισημάνουμε τυχόν λάθη μας ώστε ν μην επαναληφτούν την επόμενη χρονιά. 


Ένα μεγάλο κεφάλαιο σε αυτό τον τομέα είναι οι βασίλισσες.


Αν έχουμε βασίλισσες μεγάλης ηλικίας τότε τα μελίσσια σμηνουργούν πάρα πολύ εύκολα. 

Γι αυτό πρέπει κυρίως το καλοκαίρι να αλλάζουμε οπωσδήποτε τις βασίλισσες που είναι από 3 χρόνων και πάνω τουλάχιστον.

Ένας άλλος λόγος που σμηνουργεί το μελίσσι είναι ο χώρος που έχει μέσα στην κυψέλη.

Όσο το μελίσσι έχει χώρο να χτίσει κηρήθρες να αναπτυχτεί και να γεννήσει η βασίλισσα του όλα είναι μια χαρά. 

Όταν όμως αναπτυχτεί σε τέτοιο βαθμό και δεν έχει άλλο χώρο μέσα στην κυψέλη τότε ασφυκτιά και αρχίζει να σκέφτεται την σμηνουργία που και χώρο θα δώσει αφού ένα μέρος του πληθυσμού θα φύγει από την κυψέλη αλλά και η διαιώνιση του είδους θα εξασφαλιστεί όπως ξέρουμε.
Φέτος την άνοιξη του 2010 δηλαδή οι καιρικές συνθήκες δεν βοήθησαν τα μελίσσια ενώ και η νοζεμίαση θέρισε κυριολεκτικά τις μέλισσες γι αυτό είχαμε μια πολύ αργή ανάπτυξη. 

Έτσι τα μελίσσια δεν αύξησαν τους πληθυσμούς τους σε τέτοιο βαθμό που να συνωστίζονται μέσα στις κυψέλες και γι αυτό φυσικό κι επόμενο ήταν να μην έχουμε φέτος μεγάλο πρόβλημα με σμηνουργίες.

Όμως , μερικά σμήνη πάντα θα φύγουν εκ παραδρομής.

Τέτοιες περιπτώσεις έχουμε όταν το μελίσσι για κάποιο λόγο προσπαθεί να κάνει αντικατάσταση, (φέτος πολλά μελίσσια κάνουν αντικατάσταση) όταν λοιπόν κάνουν αντικατάσταση και υπάρχουν αρκετά βασιλοκελιά στην κυψέλη τότε θα έχουμε και σμηνουργία, γιατί θα βγουν αρκετές βασίλισσες από αυτά ταυτόχρονα και αναγκαστικά κάποιες από αυτές θα σμηνουργίσουν.

Το ίδιο συμβαίνει κι όταν κόβουμε παραφυάδες, αν στην παραφυάδα υπάρξουν αρκετά βασιλοκελιά τότε και αυτή σμηνουργεί, και μάλιστα αν σμηνουργίσει η παραφυάδα τότε το σμήνος είναι μια χούφτα όλο κι όλο, και δεν μπορεί ούτε να τα καταφέρει αλλά ούτε και η παραφυάδα θα έχει καλύτερη τύχη αφού θα έχει αποδυναμωθεί.

Γι αυτό πρέπει να τα προσέχουμε αυτά.

Ας δούμε όμως αν προκύψουν λόγοι σμηνουργίας τι μπορούμε να κάνουμε για να απαλλαχτούμε από αυτήν.

Το πρώτο και κύριο που έχει να κάνει ο μελισσοκόμος είναι να μην επιτρέψει καν να αρχίσει το μελίσσι τάση για σμηνουργία, γιατί αν αρχίσει πολύ δύσκολα το σταματάς μετά.

Για να μην αρχίσει καθόλου λοιπόν φροντίζουμε ώστε το μελίσσι να έχει μπόλικο χώρο στην κυψέλη, πριν δηλαδή γίνει δεκάρι του δίνουμε δεύτερο πάτωμα, και πριν γίνει εικοσάρι τρίτο πάτωμα.

Αν δεν έχουμε πάτωμα να δώσουμε η αν δεν θέλουμε να το κάνουμε τριώροφο τότε έγκαιρα και όταν το μελίσσι είναι δεκαοχτάρι κόβουμε από αυτό μια παραφυάδα.

Αν πάλι δεν θέλουμε ούτε παραφυάδα να κόψουμε τότε μπορούμε να του πάρουμε σφραγισμένα πλαίσια με γόνο για να δυναμώσουμε τα μικρότερα μελίσσια μας.

Και με τους τρεις τρόπους που ανέφερα ποιο πάνω το μελίσσι θα περιορίσει την όποια όρεξη του για σμηνουργία γιατί μετά από την αφαίρεση πληθυσμού η γόνου η μετά την πρόσθεση πατώματος αυτό θα προσπαθήσει ξανά να αναπτυχτεί ώστε να καλύψει κάθε διαθέσιμο χώρο που υπάρχει στην κυψέλη.

Ωστόσο αυτό θα του πάρει κάμποσες μέρες, να καλύψει δηλαδή τον χαμένο του πληθυσμό και μέχρι τότε ίσως να έχει περάσει η εποχή της σμηνουργίας και να απαλλαχτούμε οριστικά.

Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι καταστολής σμηνουργίας που αναφέρονται και σε μελισσοκομικά βιβλία όπως το να περιορίσει κανείς την βασίλισσα σε 2-3 πλαίσια για καμιά δεκαριά ημέρες ώστε να μειωθεί λίγο ο πληθυσμός και να ανασάνει το μελίσσι.

Υπάρχει επίσης η μέθοδος demaree η οποία ούτε λίγο ούτε πολύ λέει να τοποθετήσουμε τρίτο πάτωμα και να χαλάμε τακτικά τα βασιλοκελιά.

Υπάρχουν οι μέθοδοι swann και ferrar που δεν αξίζει ούτε αναφορά να κάνω.

Υπάρχει η μέθοδος demyth που λέει ότι η σμηνουργία προλαμβάνεται παίρνοντας σφραγισμένο γόνο από την κυψέλη και η μέθοδος jay-smith που λέει ότι η σμηνουργία αποφεύγεται αν χορηγήσουμε φρέσκο γόνο σε ένα σμήνος που είναι έτοιμο να φύγει.

Αυτό συμβαίνει σύμφωνα πάντα με την μέθοδο αυτή γιατί συνδέει την σμηνουργία με την περίσσια ποσότητα βασιλικού πολτού, δίνοντας όμως φρέσκο γόνο στο μελίσσι καταναλώνεται η ποσότητα βασιλικού πολτού που περισσεύει και το σμήνος δεν φεύγει.
Τέλος τα τελευταία χρονιά κυκλοφόρησε μια νέα μέθοδος από έλληνες μελισσοκόμους που λέει ότι όταν κάποιος γυρίσει την κυψέλη ανάποδα για περίπου 12 ώρες τότε οι μέλισσες από μόνες τους χαλάνε όλα τα βασιλοκελιά.

Φυσικά ο κάθε ένας επιλέγει τον τρόπο που τον εξυπηρετεί περισσότερο, αν όμως τίποτα δεν θέλει να κάνει από αυτά υπάρχει πάντα ο παλιός καλός τρόπος που θέλει τον μελισσοκόμο να χαλάει όλα τα βασιλικά κελιά πριν αυτά σφραγιστούν από τις μέλισσες.


Συνάδελφοι καλή επιτυχία σε όποιον τρόπο κι αν επιλέξετε… 
πηγη/M E L I S S O C O S M O S

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΑΡΟΥΣ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΥΣ.

Να δουμε λιγα πραγματα ειδικα για τις μελισσες πως λειτουργουν.

Η νεαρή εργάτρια μόλις βγει από το κελί της αναλαμβάνει εργασία. Τις δύο πρώτες ημέρες καθαρίζει τον εαυτό της και τα κελιά και φροντίζει το γόνο.  

Από την 3η έως την 5η ημέρα ταΐζει τις μεγάλες προνύμφες με μέλι και γύρη.

Την 6η ημέρα αναπτύσσονται οι υποφαρυγγικοί αδένες της που εκκρίνουν βασιλικό πολτό και ταΐζει με αυτόν τη βασίλισσα και τις προνύμφες 1-3 ημερών.

Οι εργάτριες τώρα ασχολούνται με την αποθήκευση του νέκταρος και της γύρης που φέρνουν στην κυψέλη οι συλλέκτριες. Στο ίδιο διάστημα αναπτύσσονται οι κηρογόνοι αδένες της και παράγει κερί για να χτίσει τις κηρήθρες.

 Από τη 17η έως τη 19η ημέρα οι αδένες τους κεντριού έχουν πλήρως αναπτυχθεί και η εργάτρια γίνεται φρουρός στις εισόδους της κυψέλης. 

Μετά την 20η ημέρα της ζωής της η εργάτρια γίνεται συλλέκτρια και βγαίνει έξω να μαζέψει νέκταρ, γύρη, πρόπολη, νερό αφού πρώτα κάνει αναγνωριστικές πτήσεις γύρω από την κυψέλη με σκοπό τον προσανατολισμό της.

 Μετά από 45 περίπου ημέρες, η εργάτρια πεθαίνει όταν βρίσκετε σε εργασία, και ζει απο 3-4 μηνες τον χειμωνα.

Οι κηφήνες είναι τα αρσενικά του μελισσιού. Αυτοί είναι μεγαλύτεροι από τις εργάτριες & μεγαλόσωμοι. Είναι άκακοι και ακίνδυνοι, αφού δεν έχουν κεντρί.

 Προορισμός τους είναι η γονιμοποίηση της βασίλισσας. Δεν δουλεύουν μέσα στην κυψέλη και τρέφονται από τις εργάτριες από την άνοιξη έως το φθινόπωρο. 
Το χειμώνα που οι τροφές λιγοστεύουν οι εργάτριες τους σκοτώνουν ή τους διώχνουν από την κυψέλη. Μερικοί, ωστόσο καταφέρνουν να ξεφύγουν και ξεχειμωνιάζουν μέσα στην κυψέλη. Η ζωή του κηφήνα διαρκεί περίπου 50 ημέρες. 

Φυλές Βασιλισσών

Φυλές Βασιλισσών

• Cecropia - (Κεκρόπια): Κεκρόπια στα δυτικά και νότια της Ελλάδας, σκούρα μαύρη μέλισσα, ανήκει στον ίδιο οικογενειακό κύκλο όπως η καρνιολανική. Χτίζει κεριά στο ενδιάμεσο των κηρηθρών, ο γόνος ξεκινά νωρίς την άνοιξη και αναπτύσσει εκρηκτικά μεγάλες κοινωνίες, σχετικά επιθετική φυλή, καλή παραγωγός μελιού, μέτρια ανθεκτική στις ασθένειες, εξαιρετικά οικονόμα μέλισσα με μεγάλη αντοχή στον κρύο χειμώνα. Έχει αρκετά μεγάλη τάση για σμηνουργία.
• Carnica (Κάρνικα): Οι βασίλισσες και οι κηφήνες είναι μαύροι, εξαιρετικά ήρεμη φυλή, μεγάλη αντοχή σε ασθένειες του γόνου, παράγει λευκά σφραγίσματα μελιού, ξεκινά το γόνο αρκετά νωρίς την άνοιξη (εκρηκτική ανάπτυξη) και αναπτύσσει ικανοποιητικούς πληθυσμούς. Ικανοποιητική αντοχή στις ασθένειες, χρησιμοποιεί ελάχιστη πρόπολη, κάνει οικονομία τροφών σε περιόδους ξηρασίας. Είναι επίσης πολύ σκληραγωγημένη μέλισσα και είναι προικισμένη με μακριά προβοσκίδα. Χωρίς αμφιβολία είναι η ιδανική μέλισσα για περιοχές που υπάρχει πρώιμη ροή από την άνθηση λουλουδιών.
• Caucasia (Καυκάσια): Οι βασίλισσες και οι κηφήνες είναι χρώματος βαθύ μαύρο και γκρι. Θεωρείται η πιο ήπια όλων των φυλών, σφραγίζει το μέλι με λευκό κερί (κατάλληλο για εμπορία μελιού σε κηρήθρα), πετά με αρκετά ψυχρό καιρό, χρησιμοποιεί αρκετή πρόπολη, ασήμαντα λεηλάτρια, περιορίζει το γόνο σε περιόδους ξηρασίας, αναπτύσσει μεγάλο πληθυσμό αργά την άνοιξη, αρκετά ανθεκτική στις ασθένειες, αντοχή στον κρύο χειμώνα. Έχει επίσης πολύ μεγάλη σε μήκος προβοσκίδα. Κατάλληλη για όψιμες ανθοοφορίες.
• Macedonica (Μακεντόνικα): Είναι εξαπλωμένη από τα σύνορα της Βουλγαρίας και της Γιουγκοσλαβίας μέχρι τη χερσόνησο της Χαλκιδικής. Είναι και αυτή σκουρόχρωμη μέλισσα, χρησιμοποιεί αρκετή πρόπολη στην κυψέλη, τοποθετεί πολλά κεριά γέφυρες στα ενδιάμεσα των πλαισίων. Αρκετά ήρεμη μέλισσα σε σχέση με την Κεκρόπια και τη Μακεδονική Θράκης, μοιάζει πολύ με την Κάρνικα και εκτίμησή μας είναι ότι έχει προέλθει από πολλές διασταυρώσεις με την Κάρνικα βορειότερα στη Γιουγκοσλαβία. Σμηνουργεί με την πρώτη ευκαιρία και αυτό πιθανόν το οφείλει στην από αιώνες εκτροφή της στα παραδοσιακά κοφίνια.
• Batsis Buckfast X Cecropia (Μπάκφαστ Χ Κεκρόπια): Η διεθνής μέλισσα του μοναχού Άνταμ. Από τις πιο ήπιες φυλές μελισσών, ασήμαντη τάση προς λεηλασία, ήρεμη πάνω στα πλαίσια, σφραγίζει το μέλι με άσπρο κερί, αποθηκεύει μέλι στον εμβρυοθάλαμο για καλό ξεχειμώνιασμα, περιορίζει το γόνο σε περιόδους ξηρασίας, αρκετά ανθεκτική στις ασθένειες, αντοχή στον κρύο χειμώνα. Στο πρόγραμμα εκτροφής της χρησιμοποιούμε την τεχνητή σπερματέγχυση και τη φυσική γονιμοποίηση. Διασταυρώνεται με άριστα αποτελέσματα με την Ελληνική φυλή όσο και με την Κάρνικα. Σμηνουργεί πολύ δύσκολα.
• Liguistica (Λιγκουίστικα): Δημιουργεί πολυπληθείς κυψέλες, χρώματος πορτοκαλί από τελείως ανοιχτό έως σκούρο, η πιο συνηθισμένη μέλισσα των διεθνών παραγωγών μελιού. Χρησιμοποιεί ελάχιστη ποσότητα πρόπολης, παράγει μεγάλη ποσότητα μελιού (κατάλληλη για εμπορία μελιού σε κηρήθρα), ενώ χρειάζεται μεγάλη ποσότητα μελιού για ξεχειμώνιασμα γιατί χρησιμοποιεί μεγάλες ποσότητες μελιού για την εκτροφή γόνου. Μέτρια ικανότητα προσανατολισμού. Ασυναγώνιστη σε μεγάλες μελιτοφορίες.

Τα πατώματα και η τοποθέτηση τους

Συνάδελφοι η νέα μελισσοκομική χρονιά στην ουσία μόλις που άρχισε,και είναι νωρίς ακόμα, μελισσοκόμοι και σμήνη αναπαύονται αλλά καλό θα είναι στο πίσω μέρος του μυαλού μας να έχουμε προγραμματισμένους τους χειρισμούς που πρέπει να γίνουν.

Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να υπολογίζουμε θετικά, ότι όλα θα πάνε καλά και σε λίγο καιρό τα μελισσάκια μας θα αρχίσουν την δραστηριότητα τους, θα συλλέγουν μπόλικο νέκταρ, θα χτίζουν κηρήθρες, και οι βασίλισσες θα αρχίσουν να γεννάνε εκ νέου μπόλικους γόνους.

Επιβάλλεται στον πόλεμο να πας με ψυχολογία Νικητή...


Φυσικά κάνω λόγο για γόνους ανάπτυξης κι όχι για τους όποιους λίγους γόνους του χειμώνα.
Τώρα κάθε μέρα που θα περνάει θα βλέπουμε τα μελισσάκια μας όλο και πιο δυνατά.





Η ικανοποίηση μας θα είναι μεγάλη, και το ίδιο μεγάλο θα είναι και το χαμόγελο που θα κάνουμε κάθε φορά που θα ανοίγουμε την κυψέλη μας.


Όμως κάποια στιγμή, εφ όσον ο καιρός είναι καλός κι όλα πάνε καλά τα μελίσσια θα δυναμώσουν πολύ. 
Τόσο πολύ που κάθε χώρος της κυψέλης μας θα καταλειφθεί από νέες μελισσούλες που γεννιούνται.

Μερικές φορές καθώς ανοίγουμε το καπάκι χιλιάδες μέλισσες χύνονται πάνω στα πλαίσια, στην κυψέλη, στη Γη, στα πόδια μας… 
Μέλισσες που είχαν πιάσει στο καπάκι αφού δεν έβρισκαν πουθενά αλλού διαθέσιμο χώρο μέσα στην κυψέλη. 
Τότε το μελίσσι, ο πληθυσμός δηλαδή μαζί και η βασίλισσα αποφασίζουν να σμηνουργίσουν. 
Ένα μέρος της κυψέλης συχνά το μεγαλύτερο φεύγει μαζί με την βασίλισσα κι έτσι αποσυμφορίζεται η όλη κατάσταση και συνάμα διαιωνίζεται και το είδος. 



Μερικές μέρες μετά το πρώτο σμήνος ακολουθεί και δεύτερο, και μετά και τρίτο… 


Έτσι το μεγάλο μας μελίσσι που πριν ήταν 10-12 πλαίσια τώρα έμεινε μόνο 2-3. 
Και η όποια ικανοποίηση και τα χαμόγελα του μελισσοκόμου εξανεμίζονται, και δυστυχώς μαζί με αυτά εξανεμίζεται και η όποια πιθανότητα είχε να πάρει μέλι από το μελίσσι αυτό. 
Η κατάσταση αυτή δεν είναι προς το συμφέρον του μελισσοκόμου.

Τα πολλά μικρά μελίσσια που προκύπτουν από τις σμηνουργίες δεν δίνουν μέλια, και φυσικά δεν μπορείς να κυνηγάς και τα σμήνη καθημερινά. 


Τον πληθυσμό της κυψέλης τον χρειαζόμαστε στο σύνολο του για να μας φέρει το μέλι από τους αγρούς στις κυψέλες μας, σε καμία μα σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τον αφήσουμε να μας φύγει λοιπόν. 


Άρα λοιπόν το ερώτημα που γεννάται είναι τι πρέπει να κάνει ο μελισσοκόμος προκειμένου να μην του σμηνουργίσουν τα μελίσσια αλλά και να πάρει και μελάκι; 
Η απάντηση είναι να δώσει πατώματα. 
Ας δούμε πως πρέπει να το κάνουμε. 
Κάθε φορά που γράφω ένα άρθρο συνάδελφοι υπάρχουν αντιδράσεις, γιατί έτσι κι όχι αλλιώς, γιατί αυτό κι όχι εκείνο. 
Επειδή είμαι και σε κρίσιμη ηλικία διευκρινίζω ότι ο τρόπος που περιγράφω είναι αυτός που εφαρμόζω εγώ.

Και είναι φυσικό να περιγράφω αυτόν αφού τον εφαρμόζω και τον ξέρω καλά, κι αφού γνωρίζω την αποτελεσματικότητα του.

Ο μελισσοκόμος λοιπόν πρέπει έως τις 15 Μαρτίου να έχει ετοιμάσει όλα του τα πατώματα.

Ο αριθμός των πατωμάτων πρέπει να είναι όσα μελίσσια έχει, κι επιπλέον 50% για αυτά που θα γίνουν τριώροφα.

Δηλαδή αν ένας μελισσοκόμος έχει 100 μελίσσια πρέπει στις 15 Μαρτίου να έχει έτοιμα 150 πατώματα.

Όταν λέω έτοιμα εννοώ μαζί και με τις κηρήθρες, είτε χτισμένες, είτε άχτιστες.

Βάζω σαν όριο την ημερομηνία 15 Μαρτίου γιατί μετά από αυτή δεν υπάρχει πολύς χρόνος για να ετοιμάσουμε πατώματα, αφού λίγο αν καθυστερήσουμε τα μελίσσια θα αρχίσουν τάση για σμηνουργία και μετά δύσκολα τους την βγάζεις από το μυαλό.

Κάθε χρόνο κρατάω σημειώσεις για όλα μου τα μελίσσια.

Από τις σημειώσεις αυτές προκύπτει ότι…

Πάντα ξεκινάω και δίνω τα πρώτα πατώματα γύρω στις 10 Μαρτίου.

Τα περισσότερα πατώματα τα δίνω στα μελίσσια έως τέλος Μαρτίου, ενώ όταν η χρονιά είναι καλή, πχ σαν το 2009 όλα τα μελίσσια έγιναν διώροφα έως το τέλος Μαρτίου.

Ενώ όταν η χρονιά είναι κακή. Σαν το 2008 ή το 2010 τότε έγιναν όλα τα μελίσσια διώροφα μέχρι τέλος Απριλίου.

Οι ημερομηνίες αυτές μπορεί να μην είναι στάνταρ για όλη την Ελλάδα, είναι όμως ενδεικτικές, με μερικές μόνο μέρες απόκλιση.

Αυτή τη στιγμή που γράφεται το άρθρο, στις 9 Φεβρουαρίου δηλαδή τα μελίσσια μου είναι από 2 έως 15 πλαίσια.

Αυτά που είναι 15 πλαίσια δεν έπεσαν καθόλου το χειμώνα και παρέμειναν διώροφα, πιθανολογώ ότι αρχές Μαρτίου θα γίνουν τριώροφα.

Αυτά που είναι 2-3 πλαίσια, με την κατάλληλη περιποίηση σε 40 ημέρες από τώρα, δηλαδή κάπου στις 20 Μαρτίου θα πάρουν πάτωμα.

Όταν δούμε το μελίσσι μας να γίνεται 8-9 πλαίσια πληθυσμό, και να έχει 7-8 πλαίσια γόνο πρέπει να του δώσουμε πάτωμα.

Από κάθε πλαίσιο με γόνο την άνοιξη θα βγει περίπου 2 πλαίσια πληθυσμός, και αντιλαμβάνεστε ότι αν το μελίσσι έχει 7 πλαίσια γόνο και βγει αυτός, ότι θα έχουν 14 πλαίσια πληθυσμό, συν τον υπάρχον πληθυσμό της κυψέλης.

Γι αυτό δεν πρέπει να χρονοτριβούμε, η να ρισκάρουμε να γίνει το μελίσσι 10αρι, γιατί μπορεί να ρίξει βασιλοκελιά.

Όταν λοιπόν δούμε το μελίσσι μας 8αρι τότε παίρνουμε ένα πάτωμα, μαζί με όλα του τα κεριά…

Ο λόγος που γράφω συνέχεια να δίνετε πατώματα γεμάτα με κηρήθρες είναι ο εξής.

Όταν θα δώσετε ένα πάτωμα στο μελίσσι που έχει 3-4-5 κεριά, κι όχι 10 όπως πρέπει να έχει θα το κρυώσετε το μελισσάκι σας και θα το καθυστερήσετε.

Όλος αυτός ο άδειος χώρος του πατώματος είναι δύσκολο να ζεσταθεί από τις μέλισσες και δημιουργούνται στην κυψέλη ρεύματα κρύου αέρα που πηγαίνουν προς τα κάτω μάλιστα, κατ ευθείαν στον εμβρυοθάλαμο που είναι ο γόνος δηλαδή.

Ενώ όταν το πάτωμα είναι γεμάτο κεριά τώρα είναι πιο ζεστό, αφού η θερμότητα του σμήνους που έρχεται προς τα πάνω εγκλωβίζεται ανάμεσα στα κενά των κηρήθρων και δημιουργούνται ρεύματα ζεστού αέρα ευνοώντας έτσι το σμήνος.

Επιπλέον ακόμα κι αν αμελήσουμε να ελέγξουμε το μελίσσι μας, αν έχει γεμάτο πάτωμα με κηρήθρες η ανάπτυξη του θα συνεχιστεί κανονικά, ενώ αν δεν έχει κηρήθρες θα χτίσει μόνο του άχρηστες κηρήθρες στο καπάκι και αλλού που θα τις χαλάσουμε όταν τις δούμε κι έτσι το μελίσσι θα πάει πίσω τελικά.

Όταν λοιπόν του δώσουμε το πάτωμα θα πρέπει να κάνουμε το εξής…

Θα πρέπει να πάρουμε δυο πλαίσια με γόνο ψημένο από τον εμβρυοθάλαμο και να τα ανεβάσουμε στο πάτωμα, στο κέντρο του πατώματος.

Και στον εμβρυοθάλαμο να κατεβάσουμε δυο πλαίσια άδεια, είτε χτισμένα είτε άχτιστα, ότι έχουμε.

Προσοχή…

Τα δυο αυτά άδεια πλαίσια δεν πρέπει να μπουν στην ίδια θέση στον εμβρυοθάλαμο, πρέπει πχ, το ένα να μπει στην τέταρτη θέση πλαισίου και το δεύτερο στην έβδομη θέση για να μην κόψουμε τον εμβρυοθάλαμο στη μέση.

Ο λόγος που ανεβάζουμε δυο πλαίσια στο πάτωμα κι όχι περισσότερα η λιγότερα είναι ο εξής.

Αν ανεβάσουμε 3 πλαίσια τότε κάτω στον εμβρυοθάλαμο θα πρέπει να κατεβάσουμε 3 άδεια πλαίσια.

Με τρία άδεια πλαίσια κάτω όμως θα προκαλέσουμε σύγχυση στο μελίσσι και πιθανόν να κόψουμε την γέννα της βασίλισσας και να συνεχίσει να γεννάει μόνο στο ένα τρίτο του εμβρυοθαλάμου.

Αν ανεβάσουμε 1 μόνο πλαίσιο επάνω είναι πολύ λίγο, και ούτε αποσυμφόρηση μπορούμε να πετύχουμε στο εμβρυοθάλαμο για να μη μας σμηνουργίσει, αλλά και ούτε μπορεί να ζεσταθεί ένα μόνο πλαίσιο στον επάνω όροφο σωστά.

Ο λόγος που τα βάζουμε στο ΚΕΝΤΡΟ του πατώματος κι όχι στην άκρη είναι πολύ σημαντικός.

Όλη η θερμότητα που παράγει το σμήνος στον εμβρυοθάλαμο ανεβαίνει επάνω, αυτό γίνεται γιατί ο θερμός αέρας είναι πιο ελαφρύς από τον κρύο.

Όταν ανεβαίνει επάνω η θερμότητα όπως καταλαβαίνετε συγκεντρώνεται στη μέση του πατώματος, και όχι στην άκρη.

Έτσι αν βάλουμε τα πλαίσια στην άκρη εμείς, και υπάρχει περίπτωση να κρυώσει ο γόνος μας, και δεν θα ανέβει εύκολα η βασίλισσα να γεννήσει επάνω γιατί θα νιώθει ότι οι συνθήκες εκεί δεν θα είναι ευνοϊκές.

Αυτά σας τα γράφω γιατί πολλοί μελισσοκόμοι προτιμούν να βάζουν στην άκρη του πατώματος τα πλαίσια με το γόνο.

Αυτό όμως είναι ΛΑΘΟΣ.

Να ξέρετε ακόμα ότι το ζητούμενο για την καλή ανάπτυξη είναι να ανέβει η βασίλισσα και να γεννάει στο πάτωμα, μόνο τότε θα αναπτυχτεί ραγδαία το μελίσσι μας.

Όταν δούμε το μελίσσι μας και γίνει 18αρι, τότε πρέπει να δώσουμε και τρίτο πάτωμα, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Κανονικά, δίνουμε δυο πλαίσια με ψημένο γόνο στο τρίτο πάτωμα και κατεβάζουμε δυο άδεια πλαίσια στο δεύτερο πάτωμα στη θέση τέσσερα και στη θέση εφτά κ.ο.κ.

Θα ακούσετε πολλούς να σας λένε ότι στον εμβρυοθάλαμο πρέπει να βάζουμε χτισμένα πλαίσια κι όχι άχτιστα κτλ.

Εγώ σας λέω να βάλετε ότι έχετε, την άνοιξη το μελίσσι δεν μασάει από τέτοια.

Το ίδιο θα σας πουν και για τα κεριά του πατώματος, να είναι τα μισά χτισμένα θα σας πουν.

Εγώ σας λέω μη μασάτε, βάλτε ότι έχετε, απλά να βάζετε όλα τα πλαίσια στο πάτωμα κι όχι λίγα λίγα, για τους λόγους που είπα πριν.

Να συμπληρώσω εδώ ότι εννοείται πως τα δυο πλαίσια που ανεβάζουμε στο πάτωμα μπαίνουν και τα δυο μαζί πλάι πλάι στο κέντρο του πατώματος.

Θα είμαστε εδώ με συμβουλές και αναρτήσεις όλη την άνοιξη για να σας βοηθήσουμε.

πηγη/MELISSOCOSMOS